حدود دو الی سه هفته پیش بود که دو واگن به مجموعه دو واگن خانم ها در ترن مترو اضافه شد تا سهم واگن اختصاصی زنان به عدد 4 برسد. این کار با هدف تسهیل رفت و آمد زنان انجام شد.
پیشتر از این در بعضی دانشگاه ها هم بعضی واحد های درسی زنان از مردان جدا شدند
حتی خبری هم پیرامون جدایی کودکان دختر و پسر در مهد های کودک آمد که صحت و سقم یا طنز آن مشخص نشد
پیرامون ایدئولوژی تفکیک جنسیتی فارغ از اینکه هدف چیست,( هدف فساد کمتر هدف آرامش و آسان سازی رفت و آمد ها یا هرچه که می خواهد باشد) باید به یک نکته جدا دقت کرد و سپس نفع و ضرر این اقدام را سنجید
دکتر عباس کاظمی درباره تفکیک می گوید تفکیک جنسیتی در جامعه آدم ها را از هم دور می کند وقتی آدم ها ،جنس ها؛ از هم دور باشند خشونت کم کم به وجود می آید خشونت از جدایی بوجود می آید. حکومت و جامعه ما باید تلاش کند مردم را به هم نزدیک تر کند جوانان را به هم نزدیک تر کند تا فضای گفتگو و نشست و برخواست پدید آید تا از این رهگذر خشونت کمتری در جامعه وجود داشته باشد
علاوه بر این دیدگاه جامعه شناس ، فکر می کنم تفکیک به کینه و عدم عدالت اجتماعی منجر شود. وقتی دو چیز را از هم جدا کنیم باید به عدالت سهمشان را دهیم اما کدام عدالتی را می توان سنجید و سهمش را داد؟ آیا عدالت در تقسیم معنی می دهد؟ یا در آزادی و شناور گذاشتن هر چیزی؟
مثلا در همین ترن مترو مردان بارها شده می گویند که چرا زنان به واگن ِ ما ! می آیند؟ آنها که خود واگن دارند؟ یا زنان می گویند دو واگن برای ما کم است. اینها فاصله را بین جامعه بیشتر و طبعا کینه و حس عدالت برقرار نشدن را بیش از پیش در اذهان مردم پر رنگ می کند.
-------------------------
پي نوشت : نکته جناب عباس کاظمي نقل از جايي نيست که لينکش را بگذارم. اين نکته را ايشان در جمعي که در کافه اي , پيرامون خشونت صحبت مي کردند متذکر شدند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر