چندی است که به دنبال این هستم که مقاطعی از تاریخ چه تاریخ اسلام چه تاریخ اروپا و چه تاریخ ایران را کندوکاو کنم و با ارائه بعضی فاکت های تاریخی روی بعضی از آنها تامل بیشتری شود و تحلیلی در کنارش اتفاق بیفتد, خوانش تاریخ و تحلیل وقایع و رخدادها رویدادی است که کمتر اتفاق می افتد و نقصی است که در وجود ما ایرانی ها بیشتر نمود دارد,
اولین خطبه معاویه در مدینه بر مسجد و منبر پیامبر اسلام حاوی 3 نکته جالب توجه است.
1- خود او تصریح می کند که حاکمیتش بر مبنای علاقه و رضایت بین مردم و حاکم نبوده
2-نوعی عافیت طلبی و لذت طلبی را ترویج و تشویق می کند که طبیعتا ذهن عافیت طلب جامعه به دنبال حق, عدالت و آزادی نمی رود
3- از هرگونه فتنه جویی بیزاری می طلبد و مردم را هشدار به عواقب آن میدهد
در این نوشته نگاهی به تفکر عافیت طلب معاویه در اولین خطبه اش در مدینه می اندازیم
* به خدا قسم, خلافت را به وسیله محبتی که از شما سراغ داشته باشم, یا به رضایت شما به دست نیاورده ام, بلکه با همین شمشیرم با شما مبارزه و مجالده کرده ام. کوشیدم نفس خود را بر سیره پسر ابی قحافه و عمر رضایت دهم اما به شدت متنفر و گریزان شد. خواستم به شیوه و مرام عثمان رود, از آن نیز امتناع نمود.
پس مسلک و طریق دیگری ÷یمودم که نفع من و شما در آن است, نیکو بخوریم و زیبا بیاشامیم, ( مواکله حسنه و مشاربه جمیله). اگر مرا بهترین خود نیابید حکومتم را سودمندترین برای خودتان خواهید یافت. والله بر احدی که شمشیر ندارد شمشیر نخواهم کشید. و سخن هیچ یک از شما را که برای تسکین خود سخن گفته اند پاسخ نداده و اعتنا نخواهم کرد.
و اگر مرا کسی یافتید که به همه حقوق شما قیام نماید بعض آن را از من بپذیرید. و اگر از من خیری به شما رسید آن را قبول کنید؛ زیرا سیل هرگاه افزون شود ویران کند, و آنگاه اندک باشد بی نیاز و غنی سازد. هرگز مباد که در اندیشه فتنه باشید زیرا که فتنه معیشت را تباه می کند و نعمت را کدر می نماید
//* منبع خطبه: احمد بن عبدربه, العقد الفرید, تحقیق محمد سعید العریان, ( قاهره, امکتبه التجاریه الکبری 1953) ج4 ص 147 . به نقل از جابری ص 236
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر